یکی از آثار ارزشمند دوران صفویه، گرمابه نوقه بادرود است که در ابتدای کوی گلستان و چند متری میدان امام حسین(ع) واقع شده است.  این بنا مانند سایر گرمابه های قدیمی ایران دارای ۳ گنبد مدور به ارتفاع ۴ متر و نیز دارای رختکن، تون، خزینه و ۱۳ حوضچه کوچک و متصل به هم بوده که همزمان پر از آب می شده و دارای معماری خاصی است. این حمام در دوره صفوی با روش معماری زیبا و منحصر به فرد در ۴۰۰ سال پیش ساخته شده است. لفظ نوقه در گویش بادرودی که ریشه در پارسی پهلوی–اشکانی دارد به معنای نو است. این گرمابه چون در نزدیکی گرمابه کهنه قرار داشته از آن به عنوان حمام نوقه یاد می کنند. این بنا اوایل دوران قاجار توسط مرحوم ملاعلی اکبر که درحکم کدخدای آبادی محسوب می شده از زیر خاک شناسایی و با کمک مردم بازسازی و سالها از آن استفاده شد. در سال ۱۳۵۶ این حمام تخریب و جزئی از مسیر کوچه قرار گرفت ولی در سال ۱۳۷۹ مرمت شد. این حمام در حال حاضر به موزه مردم شناسی بادرود تبدیل شده است. این موزه شامل دو بخش است که در یک بخش آن تندیس ها و مجسمه هایی که نمادی از پیشه ها و شغل های قدیم منطقه و آداب و رسوم آنان به حساب می آید، به نمایش گذاشته شده است. بخش دوم موزه نیز به نمایش آثار و اشیای کشف شده از اطراف سایت باستانی 'اریسمان' از توابع بادرود اختصاص یافته است.